Eve koşa koşa gidiyorum,bebişlerime sarılmak,onları doyasıya koklamak için.
Eve vardıktan 2 saat sonra pestilim çıkıyor.Çok yoruluyorum,izin günümdeyken de bebeklerimle oynamaktan çok,onların bakımlarına çok zaman ayırıyorum,bugün farkettim bunu,kendime ayırdığım tek özel zaman bu blogum ve birde gossip girl,onun dışında onlarlayım,ama gerçekten onlara oyun için yeteri kadar zaman ayırayor muyum?sanmıyorum.eskiden öyle sanıyordum ama şu anda fikrim değişti.etraflarında oyuncaklar oynuyorlar..Çocuklarıma çok oyuncak alma nedenim de bu mu acaba?onlara çok zaman ayıramamam mı?yada bana birazcık dinlenme payı kalsın diye onların oyuncaklarla oynamasını istememem mi?kendi içimde kısır döngü..acaba bu çalışan anneler için her zaman var olan birşey miydi?yoksa sadece bana mı özgü...
neyse gidiyorum,onlarla oyun oynaycağım şimdi :)
Hürriyette oyuncakla ilgili şöyle bir yazı vardı;
Çok fazla oyuncağı bir anda çocuğun eline vermek çocuğun her bir oyuncağa yeterince ilgisini ve dikkatini verememesine yol açabilir. Ayrıca oyuncakla yeterince oynamamış olmasına rağmen çocuğun gözünde eski damgasını yiyebilir. Çocuklarının gelişimlerine uygun, onları yaşama hazırlayıcı kuralları koyan ve bunları dikkatle uygulayan ailelerde, oyuncak alımı ile ilgili sorunlar daha az yaşanır. Kurallar çocukların yaşamını hem kolaylaştırır, hem de kendilerini güvende hissetmelerine yardımcı olur. Oyuncak alımının hangi koşullarda olacağının, nelerin alınabileceğinin bir kurala bağlanması hem aileyi hem çocuğu rahatlatabilir ve bu konudaki sorunların azaltılmasına yardımcı olur. Örneğin o gün alışverişe gittiğimizde oyuncak almayı düşünmüyorsak bunu net bir dille çocuğa anlatmak ve beklenti içine girmemesini sağlamak gerekir. Daha sonra da mağazaya girdiğimizde ısrarlara ya da tutturmalara karşı sakin bir biçimde direnebilmemiz, tutarlı olmamız gerekir. Çocuklar "hayır"ın gerçek bir hayır olduğunu bu yolla anlarlar. "Bakarız, daha sonra alırız", "bir dolaşalım sonra gelelim", "ama bu çok pahalı" türünden ifadeler çocuğun bize karşı daha da ısrarcı olmasına yol açabilir.Bir oyuncağı almadan önce fiyatlarına bakmak, en uygun oyuncağın hangisi olduğuna karar vermek, harçlığının almak istediği oyuncak için yeterli olup olmadığını görmek gerekir. Çocuğun, istediği oyuncak için kaç hafta beklemesi gerektiğini hesap etmek de yetişkinlik yaşamına hazırlanmak için güzel bir egzersiz olabilir. ONLAR İÇİN HER ŞEY OYUN MALZEMESİ Çocuklar için her şey bir oyun ve oyun malzemesi haline gelebilir. Hiç oyuncağı olmayan bir çocuk, bir sopayı bebek yerine kullanabilir, hatta çevresinde hiçbir materyal olmayan çocuk ellerini bile oyun aracına dönüştürebilir. Ancak günümüzde çocuklar için bazı oyuncaklara sahip olmak arkadaş grubuyla iletişim kurma ve ortak bir ilgiye sahip olma yolunu açtığından önemli hale geliyor. Çok oyuncağı olmak mutlu olmayı garantileyen bir şey olsaydı, bütün zenginlerin sorunsuz yaşaması ve mutlu olması gerekirdi. Çok oyuncak çocukları mutlu etmek yerine bazı durumlarda doyumsuzluğa, hiç bir şeyin değerini bilmemeye, sabır ederek ve uğraşarak bir şeye ulaşmanın uyandırdığı hazzı yaşamamalarına yol açabilir. O nedenle çocuklarımızı bol oyuncağa boğmak yerine gereksinimlerine uygun dozda oyuncak alalım, onlarla birlikte zaman geçirelim, dinleyelim ve duygularını, hissettiklerini paylaşalım.Prof. Dr. Nermin Çelen (Maltepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dekanı)Nitelikli oyuncaklar çocuğu geliştirirAnne ve babalar, oyuncaksız çocukluklarını telafi etmek amacıyla, çocuklarına sormadan oyuncak alıyor. Oyuncak, elbette çocuğu gerçek dünyadan alıp fantezi dünyasına götürdüğü gibi, uygun yaş ve uygun zamanda verildiğinde motor gelişimine, bilişsel ve sosyal gelişimine ve de cinsiyet rolü konusunda sosyalleşmesine yardımcı olur. Oyuncak sepeti çeşitli oyuncaklarla dolu olan bir çocuk için, bir tanesi kıymetli olur. Çünkü; çocuk onunla daha fazla vakit geçiriyordur. Farklı çeşitlemeler yapıyordur. Ona çeşitli semboller yüklüyordur. Çocuklar başlangıçta seçim konusunda yetersizdir. Arkadaşlarında gördüğü ya da moda olan oyuncakların kendilerinde olmasını isterler. Bu konuda çocuğa yön vermekte yarar var. Bir ebeveyn olarak çocuğun isteklerine "dur" diyebilmeliyiz. Bu da her zaman kolay olmaz. Çocuk merkezli ebeveyn anlayışı tırmandığından beri "hayır" demeyi de unuttuk. Ama bir yerden başlamamız gerekiyor.Çocukların eskisi gibi kağıtlar, bezler, tahta parçaları, çeşitli plastik artıklar ile hayal güçlerini yapılandırma dönemleri gerilerde kaldı. Yine de çocuğun bir deniz kıyısında kağıttan gemiler ya da bir oyun bahçesinde yapraklardan yemek yaptığını izleyebiliriz. Onları teknolojik yeniliklerden yoksun bırakmamız elbette uygun değil. Ama yetişkinlerin çocuğun oyuncak, oyun malzemesi veya video oyunu seçimine bir şekilde müdahale etmesi, yol göstermesi gerekiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder